Üniversite 1.sınıf...İstanbul'daki ilk yılım...Bir pazar günü yurt odamdaki yatağımda 3 haftalık sevgilim beni terketti diye homur homur homurdanıyorum, çok üzgünüm...(Şu anda çok komik gelse de:) )
Arkadaşım bir anda hadi giyin gidiyoruz dedi...Erkek arkadaşı ile dışarı çıkacaktı ve de beni de onlara katılmam için davet ediyordu...En son istediğim şey o gün pijamalarımdan çıkıp, dışarı çıkmaktı...Hayır, ben sizin de keyfinizi bozmayayım dedim, ama arkadaşım ısrar ile beni ikna edip dışarı çıkardı.
Erkek arkadaşı bizi aldı ve yola çıktık...Bir süre sonra, haydi anadolu yakasına geçiyoruz, bir arkadaşımız aradı ve ona gidiyoruz denildi...O anda ilk düşündüğüm; kumaş pantolonumun altına giydiğim botların içerisindeki kalın soket çoraplarımdı:) Ben sadece dışarıya çıkacağımız, bir ev ortamında olacağımızı düşünmediğim için, gayet salaş,mavi kalın bir soket çorap giymiştim, ve şimdi ev planını duyunca bir anda panik olmuştum:) Yola çıkılmıştı, geri dönemezdim...
Gideceğimiz eve vardık, ve kapıyı çaldık. Kapı açıldığında o anda nereden bilebilirdim ki, hayatımın aşkının tam karşımda durduğunu...İçeri buyur edildik...Ve botların çıkma vakti geldi, ben hemen daha isim alışverişi bile yapılmadan kendisinden önü kapalı bir terlik istedim:) Bir erkek annesinin evde kadın terliklerini nereye koyduğunu nereden bilebilirdi ki:) O anda ortamda sayemde bir telaş yaşandı, ve bana bir terlik bulundu:)
Artık kendinden emin tavırlar sergileyebilirdim, ne de olsa aklım çoraplarımda olmayacaktı:)
Evde bizden başkaları ve de O'nun kızarkadaşı da vardı. Kızarkadaşı benim hiç alışık olmadığım hafif tavırları olan, basit tipli birisiydi. Daha sonradan öğrendiğim,sevgili boyutunda değilde, faklı bir ilişki boyutuna sahip oldukları idi. İçimden böyle kaliteli bir kişi nasıl olur da böyle bir kızla birlikte olur demiştim o gün. Daha erkekleri tanımıyordum:)
Yurda dönme vakti geldi ve O, evdeki misafirlerini kendi evinde bırakarak, bizi bırakmak için arkadaşımın sevgilisi ile birlikte avrupa yakasına geçti. Bahanesi de arkadaşımın sevgilisini dönüş yolunda yalnız bırakmamaktı:)
Yurda döndük, ertesi gün oldu ve ben rutin okul hayatımla, 3 haftalık biten ilişkimin yasını tutmaya devam ettim...Ta ki o haftaiçi, arkadaşım benim yine üzüldüğüm bir anda, 'bak sana söylemeyecektim ama yeter artık kendine gel, ilişkin bitti, anlıyorum üzgünsün, ama hayat bitmedi, pazar günü çok etkilemişsin O'nu. Bizi yurda bıraktıktan sonra, dönüş yolunda sürekli seni konuşmuş, neden benim yanımda bir kız vardı ki, diyerek kafasını 2-3 kere torpidoya vurmuş. Bunları sana söylediğimi kimse bilmesin, sonuçta bir sevgilisi var ama egona biraz iyi gelsin, kendine gel diye anlatıyorum' dedi.
Evet bana ve egoma iyi gelmişti bunları duymak, o anda kocaman bir tebessüm vardı yüzümde...
Kader ağlarını örmeye başlamıştı....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder